اندیشه ی ناب

به نام هستى رز و عشق

اندیشه ی ناب

به نام هستى رز و عشق

در برابر خدا...

از تنــــــگناى محــــبس تاریـــکى

ار منجــــلاب تیــــــره ى این دنیا

بانــــگ پر از نیــــــاز مرا بشنـو

آه ، اى خــــداى قادر بى همــــتا

                                            یک دم ز گــرد پیکــر من بشکاف

                                            بشــکاف این حجاب سیـــاهى را

                                            شاید درون سینـــه ى من بینـــى

                                            ایـــن مایه ى گنــاه و تباهــى را

دل نیست این دلى که به من دادى

در خون تپیده ، آه ، رهایش کــن

یا خالى از هوى و هــوس دارش

یـــا پاى بند مهـــر و وفایش کــن

                                           تنــها تو آگهــى و تو مى دانــى

                                           اسرار آن خطــاى نخستیــن را

                                           تنـــها تو قـــادرى که ببخشایــى

                                           بر روح من ،صفاى نخستین را

آه ، اى خدا چگونه تو را گویــم

کز جسم خویش خسته و بیزارم

هــر شب بر آستــان جــلال تــو

گویــى امیـــد جســم دگــر دارم

                                          از دیـــدگان روشن مـــــن بستان

                                          شــــوق به سوى غیــر دویدن را

                                          لطفى کـــن اى خدا و بیــاموزش

                                          از برق چشـــم غـیــر رمیـدن را

عشقى به من بده که مرا سـازد

همچـون فرشتــگان بهشت تـــو

یارى به من بـده که در او بینـم

یک گوشه از صفاى سرشت تو

                                         یکشب ز لــوح خاطر مـن بزداى

                                         تصویر عشــق و نقش فریبـش را

                                         خواهــــم به انتقـــام جفـا کــارى

                                         در عشـــق تـازه فتح رقیبـــش را

آه ، اى خدا که دست توانایـت

بنیـان نهــاده عالــم هستــى را

بنماى روى و از دل من بستان

شــوق گناه و نفس پرستــى را

                                        راضى مشـــو که بنده ى ناچیــزى

                                        عاصى شود ، به غیر تو روى آرد

                                        راضى مشو که سیل سرشکـش را

                                        در پــاى جـــام بـاده فـــرو بـــارد

از تنگنــاى محـبس تاریکـــى

از منجــلاب تیـره ى این دنیا

بانگ پر از نیـــــاز مرا بشنو

آه ، اى خداى قـــادر بى همتا


     " فروغ فرخ زاد "                    

نظرات 1 + ارسال نظر
محمد چهارشنبه 19 بهمن‌ماه سال 1390 ساعت 04:20 ب.ظ

سلام
عالیه من عاشق شعراى فروغم
خوشحال میشم بازم از شعرهاش بگذارین
ممنون

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد